Polskie barwy narodowe jako jedne z nielicznych w świecie mają pochodzenie heraldyczne. Historycznie polskie wywodzą się z barw herbu Królestwa Polskiego i herbu Wielkiego Księstwa Litewskiego. W symbolice polskiej flagi biel pochodzi od bieli Orła, będącego godłem Polski, i bieli Pogoni – rycerza galopującego na koniu będącego godłem Litwy. Oba te godła znajdują się na czerwonych tarczach herbowych. Na fladze biel znalazła się u góry, a czerwień na dole, ponieważ w polskiej heraldyce ważniejszy jest kolor godła niż tła.

Barwy biała i czerwona zostały po raz pierwszy uznane za narodowe 3 maja 1792 r., w pierwszą rocznicę uchwalenia Konstytucji 3 Maja. Formalnie zostały przyjęte jako kolory państwa polskiego przez Sejm Królestwa Polskiego w 1831 r., w czasie powstania listopadowego. Po odzyskaniu niepodległości wygląd polskiej flagi zatwierdził Sejm Ustawodawczy 1 sierpnia 1919 r.

2 maja to Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej. Dziś wspominamy długą historię naszych barw narodowych i jesteśmy dumni z tego, że możemy je wywieszać.

Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej jako święto obchodzony jest od 2004 roku. W latach Polski Ludowej właśnie wtedy zdejmowano po 1 maja flagi państwowe, aby nie były eksponowane w dniu zniesionego przez władze komunistyczne Święta Konstytucji 3 Maja.

Obecnie podczas obchodów Dnia Flagi organizowane są liczne akcje i manifestacje patriotyczne, które przypominają o biało- czerwonych barwach narodowych. W ostatnich latach do łask wróciła też kokarda narodowa – biało-czerwona rozetka, noszona przez powstańców w XIX wieku, jest teraz przypinana do ubrania podczas świąt państwowych.

Źródło: OFICJALNY PORTAL PROMOCYJNY RZECZPOSPOLITEJ POLSKIEJ